Spirituele piekervaring (17)

Deze keer gaat het over jou, je lichaam en de veel grotere ruimte die je eigenlijk inneemt, als lichtlichaam. Waarom wordt dit maar door weinig mensen opgemerkt? Waarom is het voor de meeste mensen onbestaanbaar, aangezien het onzichtbaar is en niet ‘ervaren’ wordt?

Laat dus, voor zover je tot die laatste groep behoort, wat ik opper een hypothese voor je zijn. Dat wil zeggen: je accepteert een lichtlichaam als mogelijke waarheid, totdat je zeker weet dat het niét waar is.

Ons lichtlichaam bestaat uit ijle energie en bepaalt mede wie wij zijn als menselijk wezen. Het functioneert tevens als bewust of onbewust voertuig naar de kosmos.

Een heel enkele keer gebeurt het dat je als mens opeens volledig ‘on line’ bent met die onzichtbare verbinding naar de kosmos. Dan beleef je iets extreem bijzonders, een mystieke ervaring, iets wat je totaal overweldigt en wat je voor altijd verandert: je hebt LICHT ervaren.

Mij gebeurde dat toen ik 17 jaar oud was en met regelmaat yoga beoefende. Daaraan was ik begonnen om van slaapproblemen af te komen, op advies van dokter Rama Polderman. Het werkte, maar – sterker nog – het beoefenen van yoga werd een doel, een kracht in zichzelf om tot werkelijke ontspanning te geraken.

Op zekere avond, op een moment dat ik totaal ontspannen was, werd ik gegrepen door een geluks- en licht-ervaring die met geen woorden te beschrijven is. Het deed me beseffen dat er iéts ten grondslag ligt aan ons leven op aarde, waar we doorgaans niet bij kunnen komen. Het contact daarmee ervaar je als genade. Want elk bewust stréven naar zo’n ervaring is vruchteloos, omdat je ego er per definitie niet tussen mag/kan zitten.

Nu maak ik weer een sprong naar Bruce Lipton, over wie ik al eerder schreef.
Lipton kwam via een overweldigende ervaring tot het inzicht dat wij via onze cellen in verbinding staan met de essentie van wie we eigenlijk zijn. Ook hij was op dat moment ‘on line’ met wie hij werkelijk is en met de boodschap die hij te brengen had. Tegelijkertijd besefte hij de impact van zijn vondst voor elke mens op aarde.

Cellen functioneren via hun wijze membraan (zie het voorlaatste blog), dat boodschappen opvangt via ‘receptoren’ en reageert met ‘effectoren’. Receptoren en effectoren zijn specifieke eiwitten. Effectoren sturen weer andere eiwitten aan in de cel, waardoor de cel leeft, waardoor organen en weefsels leven, en waardoor het totale menselijke organisme van leven doordrongen is. Lipton beschrijft het zo, in de epiloog van zijn boek ‘De biologie van de overtuiging’ (p. 209):

“De cel vertoont gedrag wanneer het brein ervan, het membraan, op signalen uit de omgeving reageert. In feite is elk functioneel eiwit in ons lichaam gevormd als een complementair ‘beeld’ van een signaal uit de omgeving. Als een eiwit geen complementair signaal had waaraan het zich kon koppelen, zou het niet functioneren. Dit betekent, zoals ik besloot in dat aha-moment, dat elk eiwit in ons lichaam een fysiek of elektromagnetisch complement is van iets in de omgeving. Omdat wij machines zijn die uit eiwitten bestaan, zijn we per definitie geschapen naar het beeld van de omgeving; die omgeving is het universum of, voor velen, God.”

Wat de betekenis van dit alles is voor onze identiteit op aarde komt een volgende keer aan de orde.