Dementiezorg (4)

Kort geleden heb ik een ‘ontmoetingsmiddag’ over Alzheimer en dementie meegemaakt. Daar werd ik overvoerd met zeer interessante informatie. Vooral interessant omdat ik een relatieve buitenstaander ben: in de praktijk heb ik – gelukkig – tot nu toe weinig met dementie te maken gehad. Dat neemt niet weg dat velen, zeker ouderen, geconfronteerd worden met beginnende symptomen bij mensen in hun omgeving. En wat dóe je dan?
Momenteel zijn er zo’n 250.000 mensen die lijden aan een of andere vorm van dementie. Over 20 jaar zou dat aantal verdubbeld kunnen zijn. Omdat ik er meer van wilde weten, ging ik 25 september naar deze bijeenkomst, een initiatief van uitgeverij AnkhHermes.

Wat gebeurt er zoal om de kwaliteit van leven van mensen met dementie te verbeteren en draaglijk te maken: enorm veel. Ik maak dus een selectie. Een volgende keer wil ik meer over de ‘binnenkant’ van de aandoening verwoorden.

Wanneer je te maken krijgt met dementie en je wilt je breed oriënteren, dan is de eerste website om te bezoeken www.moderne-dementiezorg.nl. Deze site geeft aan alle aspecten uitgebreid aandacht en is een initiatief van DAZ (Dirkse Anders Zorgen).
Ruud Dirkse was een van de sprekers op de middag. Hij is een autoriteit op het gebied van dementie, vanuit kennis en betrokkenheid. Hij heeft vier populaire boeken geschreven, voor mensen die als patiënt of als mantelzorger met de ziekte te maken krijgen. Titels: Had ik het maar geweten, (Op)nieuw geleerd, oud gedaan, Handig bij dementie en Ik heb dementie.
Een opvallend DAZ-initiatief van Dirkse is het project DemenTalent: patiënten (in een beginstadium van dementie) in hun kracht zetten, door hen als vrijwilliger in te schakelen op het gebied van hun voormalige expertise. B.v. vaklieden die leerlingen van een ROC begeleiden op het terrein van hun specialisatie. Dat kúnnen deze mensen, in weerwil van hun terugval op het vlak van de dagelijkse routines. Een filmpje op die middag liet dat zien. DemenTalent wordt landelijk ‘uitgerold’.

Aan het VU-medisch-centrum heeft hoogleraar Rose-Marie Dröes dementiezorg op de kaart gezet. Zij staat een integrale aanpak voor en onderzoekt welke ‘psychosociale interventies’ (maatregelen) op termijn effectiever zijn en beter aansluiten bij de wensen van mensen.
In de jaren ’90 startte Dröes in Amsterdam, in nauwe samenwerking met zorg- en welzijnsinstellingen, enkele ontmoetingscentra voor mensen met dementie en hun verzorgers. De centra bleken effectief en kregen landelijk navolging; inmiddels zijn er meer dan 100 in Nederland.

De titel van de derde lezing, door Hans Stolp, was ‘De verborgen zin van dementie’. Daarover meer in een volgend blog.